Witam !

Witam was wszystkich BARDZO SERDECZNIE !

  Jest mi bardzo miło , że dołączyłam tutaj jako nowa blogerka i mam nadzieję, że odnajde tutaj troszke miejsca dla siebie.Jak nazwa wskazuje , jestem osobą chorą psychicznie , a dokładniej cierpie na Zaburzenie efektywne dwubiegunowe. Oczywiście zdaje sobie sprawę, iż " choroba psychiczna" brzmi dość tak jakby "ciężko" i przerażająco ? Chodź tak naprawdę niczym nie różnie sie od innych oprócz silniej odczuwanych emocji, raz jestem żywym trupem który nie czuje nic i tylko jestem obserwatorem życia innych, natomiast na drugim biegunie odczuwam wręcz wszystko ( miłość, nienawiść, chęć do życia, radość, entuzjazm, podniecenie, złość, frustracje, spełnienie, piękno świata itp ) innym razem mogę mieć oba na raz . Tak naprawdę nie da się opisać tej choroby w jednej notce, ją trzeba poznać, zaobserwować. Nie chcę tutaj również robić wykładów z dziedziny psychiatrii, chcę tylko być sobą i dla zainteresowanych pokazać swój skromny świat :) 

  Na koniec tej dzisiejszej notki chcę dodać jedną myśl , Cypriana Kamila Norwdia z tego co pamiętam 

 "Człowiek samotny i zagubiony jest jak zwiędła róża, tylko nieliczni potrafią dostrzec w niej piękno i sprawić by na nowo zakwitła"

 Pewnie teraz ktoś z was zastanawia się dlaczego taki cytat, a ja dodaje piękną róże która dopiero zamierza rozkiwtnąć. 

 No więc właśnie ! Dla mnie nie ma osoby , która by była zwiędnięta   nim jeszcze  się podnieść , ja widzę w niej niezwykłe piękno, nawet wtedy gdy jest bardzo zwiędła.

 A zdjęcie jest mojego autorstwa !